Benim Babam Nasıl Biriydi, Biliyor Musunuz? Dürüsttü… Hem de çok dürüsttü. Siyasetin içinde olmasına rağmen, asla yalan söylemezdi. Çalışkandı… Sabah saat sekizde işe gider, gece ikide dönerdi. Annemle birlikte kızardık bazen: “Seni hiç göremiyoruz.” derdik. O ise hep aynı cevabı verirdi: “Bir ay daha sabredin, her şeyi yoluna koyacağım.” Ama o “bir ay”lar hiç bitmedi… Manisa’yı Çok Severdi Her büyüğünü, her küçüğünü, her hayvanı… Her şeyiyle kucaklardı. Hayat doluydu. Denize gitmeyi, spor yapmayı, yeni diller öğrenmeyi severdi. Ama her şeyden önce, çok iyi bir babaydı. Bize vakit ayıramadığında mahcup olurdu. Birlikte konsere gitmek, yeni şehirler keşfetmek, Bazen de sadece sabah işe gitmeden önce uykulu uykulu sarılmak isterdi. “Baban Varsa Sorun Yok” Bana hep şunu derdi: “Baban varsa sorun yok.” Ama benim artık bir babam yok. Şimdi odamdayım. Elimde kalan anılarla, kardeşlerimin ve annemin yanındayım. Bu ani ölümün şokunu atlatmaya, içimizdeki yaraları sarmaya çalışıyoruz. Toparlanacağız… Toparlanmalıyız ki, hesabını sorabilelim. Babacığım… Eğer beni görüyorsan… Sen, bu dünyada en çok sevdiğim insandın. Hâlâ öylesin. Sana layık bir evlat olabilmek için her gün daha çok çabalayacağım. İstediğin gibi… Haftaya o sınava girip mimar olacağım. Adını yaşatabileceğim her yerde, en güzel şekilde yaşatacağım. Seni çok seviyorum. Her şeyin.